Biz, bizi konuştuk bugün

Evet, evet biz, bizi konuştuk; biz, bizi aradık; biz, bizi andık bugün. Hepimizin canı sıkkın, telefonun ucunda: "Hadi be abi be; dışarı atalım kendimizi" diye yakınırken okulda, GAL'da bulduk kendimizi. Bir öğle arası geçirdik sanırım orada. Farklı olan kısımları çoktu ama, aradığımız şeyi bulduk biraz da. Biraz anılarımızı, biraz bıkkınlıklarımızı, biraz aynılıkları... Her şeyden biraz yani. Ne fazlası, ne azı. Ne umduğumuz gibi, ne de ummadığımız gibi. Tamamen kendi halinde, olması gerektiği gibi.

Değişmeyen şeyler mutlu etti bizi, biraz da hüzünlendirdi; ama az da olsa bazı totolojilerimi hatırlattı bana. Bize faydası dokundu mu bilinmez ama, bana bir şeyler kattığı kesin.

Gördük ki;

bize öğretenler,

bize öğretilenler,

bıraktıklarımız,

keşkelerimiz,

yakındıklarımız,

umutlarımız,
hep aynı, aynı da kalacak.

Ben ise eski benlikten çıkmış artık,


Listedeki o gurur duyulan isim olmaktan çıkmışım, kameramın arkasından gördüğüm ve ne hale geldiğini anlamadığım bir yansımanın gerçekliği haline gelmişim. Ben, beni ararken bir yerlerde kaybolmuşum, ama dostlarımı kaybetmemişim, özlediğim sohbetleri, "niye"leri ve "ah be"leri yanımda getirmişim. Yolum daha uzun, ama bu yola çıktığım için pişman değilim. Ben bugün bunu anladığımı sanmışım ama gerçekte ben bugün bir bok anlamamışım.

dostlarıma saygılarımla, nice kafa yormalara.