İnsanlardan nefret edip, kendi köşeme çekildikçe annemlerin tabiriyle böğürtülü müziğin önemini daha çok kavrıyorum. Bu müziğin sesini kulaklarımı sağır edecek kadar çok açma isteğiyle yanıp tutuşurken de nedense hep servis geliyor aklıma. Metin'e, Tarık'a ne haksızlık etmişiz bea.
Ne yapalım, bazı şeyler ancak sonradan anlaşılıyor.
Edit: Resmi değiştirdim...
gittigim her serviste dinledigim muzik turleri yuzunden hep ezildim sonunda biri pisman oldu beee yasasin:))))yok armish senin de hakkini yemiym lise sonda sen de bizdendin:)))
YanıtlaSilTarık Sen hiç er rayn'ı kurtarmayı izlemedin mi yaw :D aklımdan bayram'ın bu vecizesi hiç gitmiyor yaw ....
YanıtlaSilhey gidi hey
YanıtlaSilArkadaslar, cok yaniliyorsunuz :)) Bizim (bende etmisimdir, hatta ettim) o muzikleri reddedisimizin en basta sebebi
YanıtlaSil1- Tarikla Metinin sinirli hallerinin guzel olusu :))
2- Zaten depresif olmaya musait bunyelerin daha da depresmek veya kiprasmak ile pozitif bir yonelme yapmayacagi korkusudur :))
Saygilar...
bence bok gibi:))))
YanıtlaSilBu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSilbence de :P
YanıtlaSilerman dayi o kadar bilinc yoktu be o zamanlar bende